Take the nanosecond to feel it!

Je kent het wel. Na een woelige nacht sta je op en met je warrige hoofd stoot je je teen tegen de hoekige poot van je bed. In de nanoseconde die erop volgt bereid je je voor op wat er komen gaat: alles verzengende pijn! (Ookal weet je dat je je aanstelt…op dit moment kun je je niets ergers voorstellen.) Voorzichtig strompel je naar de badkamer, waar blijkt dat de tandpasta op is. In geen velden of wegen zijn er schone onderbroeken te bekennen en je ontbijt bestaat uit niet meer dan een paar korrels muesli in een pak. Waarschijnlijk ook nog over de datum. Op dat moment weet je: het is zo’n dag….

We kennen ze allemaal, die dagen. Hannah Bervoets noemde haar ‘dag’ onlangs in haar column in de VK de ‘Jas valt van de Kapstok – dag’. Zo’n dag waarop alles mislukt, iedereen je in de wegloopt of een lelijk hoofd heeft (Ga weg met dat hoofd!) en je in gedachten zelfs op oude langzame omaatjes aan het schelden bent. Bij mij kenmerkt zo’n dag zich vooral door veelkleurige hardnekkige vlekken op nieuwe kledingstukken, boterhammen met pindakaas in een innige omhelzing met de houten vloer en te vaak gebeld worden door bedrijven die vage dingen van je willen en waar je dan ook nog voor moet betalen.  Het is dan makkelijk om heel erg chagrijnig te worden en jezelf af te vragen wat eigenlijk de bedoeling van dit kneuterige leven van je is.

Gelukkig is er een hele simpele oplossing: dankbaarheid. Weer zo’n gerecycled woord in de categorie ‘mag ik een teiltje’. Maar voor al die veel te vaak uitgekauwde en misbruikte woorden geldt: dat is niet voor niets! Er zit namelijk een kern van waarheid in.

Internet getuigt van duizenden studies die bewijzen dat gevoelens van dankbaarheid je gezonder maken.  Als je iets ziet wat je waardeert of als je ergens dankbaar voor bent dan worden de voorste delen van je hersenen geactiveerd en komt er een een flinke dosis dopamine en serotonine vrij. Deze fijne blije geluksstofjes verspreiden zich razendsnel door je lichaam en hebben een positieve invloed op onder andere je bloeddruk, hartslag, stressniveau en de werking van je organen. Zelfs je geslachtshormomen worden onder handen genomen. Als je daar niet blij van wordt…. Bij intense en overdonderend grootste dankbaarheid in de categorie ‘versmelting met het universum’ en ‘eerste blik op je eerste kind’ doet ook de amygdala mee. Dat deel in de hersenen waar je meest intense geluksmomenten worden ervaren. De taoisten hebben de eeuwenoude wijsheid: ‘glimlach en je lichaam maakt een honingachtige heilzame stof aan’. Zij konden ook niet weten dat deze stofjes o.a. dopamine en serotonine heten. Al met al weten we het met zijn allen al eeuwenlang en komt het op het zelfde neer: Dankbaarheid is gezond.

Ik hoor je denken: ‘Ja, er zijn wel meer dingen gezond en bewezen door allerlei onderzoeken. Niet drinken, geen suiker eten, drie keer per dag op een aloe vera stengel kauwen en de marathon van New York lopen.’ Al deze dingen zijn een typisch gevalletje ‘makkelijk gezegd dan gedaan’ en ‘mij niet gezien’.

Maar voordat je de handdoek in de ring gooit, je geen zin hebt in alle fuzz en je bovendien niet gelooft dat er in jouw leven echt grootste dingen zijn om dankbaar voor te zijn: dankbaarheid is simpel.
Je hoeft niet de Mount Everest te beklimmen of te promoveren om dankbaar te zijn. Ook een prettig uitgevallen jaarrekening of een bruiloft van je beste vriendin is niet nodig. Al deze dingen zijn prima dankbaarheidsmateriaal maar niet groter of beter dan het spotten van het eerste krokusje dat dapper zijn koppie boven de grond steekt of een lieveheersbeestje in de tuin.

Geïnspireerd door 365grateful.com ben ik een week lang mijn dankbaarheids-snapshots gaan bijhouden. Elke dag omschreef ik waar ik dankbaar voor ben. Variërend van een goede sojalatte, een kaartje van een vriendin, het vinden van vijf euro in een jas van vorig jaar tot een fijn liedje op de radio en een zoen van mijn lief. En weet je wat: het werkt! Ik voelde mijn hart warm worden, was blijer en ontdekte: zelfs al zijn er aardschokkende momenten waarop mijn leven op zijn kop staat en zelfs al maak ik weer een nieuwe vlek in mijn shirt: het leven is mooi! En dat wil ik delen! Joehoe!

En het allermooiste is: dankbaar zijn kan zelfs tijdens het tandenpoetsen. Bijgaand artikel ‘7 ways to find joy, even in gridlock traffic’ geeft heel veel mooie voorbeelden van hoe je dankbaarheid heel simpel een plekje in je leven kunt geven. http://www.uthealthleader.org/archive/mind_body_soul/2003/7ways-1124.html. Wat denk je van ‘freeze frame it’, ‘just stop’ of ‘the three questions?’.

Gratitude is noticing the extraordinary in the ordinary. And then taking the nanosecond to feel it.

Als je iets moois ziet, iets fijns krijgt, iets bijzonders ontdekt neem dan ook even die seconde om het te voelen. Net zoals je je voorbereid op de alles verzengende pijn aan je kleine teen kun je je voorbereiden en je aandacht richten op je hart. Laat je amygdala zijn werk doen, laat al die blije stofjes je lichaam overspoelen en voel heel even: het leven is mooi!

En als je dan zo’n dag hebt. Zo’n ‘pindakaas in innige omhelzing met de vloer’ dag.  Zo’n ‘bel-me-niet’ dag. Zo’n ‘ik heb geen onderbroeken en ontbijt dag’, bedenk je dan dat dat een mooie reden is om jezelf te trakteren op een koffie en croissantje buiten de deur. Of op nieuwe lingerie en een schoonmaakster! Zie je, zelfs op zo’n dag is dankbaarheid maken en vinden simpel.

Vandaag ben ik dankbaar dat ik zojuist in lachen uitbarstte omdat mijn lieffie onder een dekentje op de bank ‘cut the rope’ speelt en heldhaftig roept: ‘Ik ben zo’n koning!’.  (Waarschijnlijk moet je het spelletje en mijn lieffie kennen om hier de lol van in te zien.) Vandaag ben ik dankbaar voor de heerlijke cheesecake bij Fort de Klop en voor het feit dat ik weer aan het schrijven ben. Vandaag ben ik dankbaar dat ik op de fiets kan genieten van de zon. Want ik weet: dit kan zomaar anders zijn.

I got out of bed on two strong legs.
It might have been otherwise. 
I ate cereal, sweet milk, ripe,
flawless peach. 
It might have been otherwise.
I took the dog uphill to the birch
wood. 
All morning I did the work I love.

At noon I lay down with my mate. 
It might have been otherwise. 
We ate dinner together at a table
with silver candlesticks. 
It might have been otherwise. 
I slept in a bed in a room with
paintings on the walls, 
and planned another day just like
this day. 
But one day, I know, it will be
otherwise.

(“Otherwise” by Jane Kenyon from
Otherwise: New and Selected
Poems , Graywolf Press)